دبیرخانه مشارکت‌های اجتماعی

آذرآیین ضمن اشاره به نقل قولی از کافکا که: «نوشتن بیرون پریدن از صف مردگان است، نوشتن سلامت جسم است و روح را عالی پیش می‌برد» به «ایران» گفت:« من به شاگردانم توصیه می‌کنم از خاطره‌نویسی و نوشتن سفرها شروع کنند.

این نوشتن‌ها شما را تخلیه می‌کند و بسیار عالی است. با آنکه معتقد به اثرگذاری ادبیات در تمام ابعاد زندگی از جمله سلامت هستم اما متأسفانه شرایط جامعه ما به‌گونه‌ای شده که از این درمان‌ها گذشته است.»

نویسنده «عقرب‌ها را زنده بگیر» تأثیر هنر را روی افراد به درک آنان از اثر هنری مرتبط دانست و تأکید کرد: «باید دید مخاطب می‌تواند با اثر هنری هماهنگ شود یا نه؟ به‌عنوان مثال گیرندگی مخاطب به اندازه نوشته نویسنده مهم است.

من نویسنده حتی اگر بهترین اثر را هم خلق کنم اما مخاطب نتواند با آن ارتباط برقرار کند بی‌فایده است.

در هنر‌درمانی توجه به ذوق و سلایق مهم است. علاقه‌مند به موسیقی و تئاتر و داستان با هم متفاوتند. باید این علاقه‌ها را در نظر گرفت.»

او درپاسخ به این‎که چرا ایرانیان به اندازه مردم دیگر کشورها با ادبیات مأنوس نیستند گفت: «یکی از دلایل داستان‌گریز بودن مردم ما این است که بعضی از داستان‌نویسان ما به تقلید از نویسندگان غربی جلو جلو رفته و خواننده را جا گذاشته‌اند. ما نویسندگان باید سعی کنیم طوری بنویسیم که دست خواننده علاقه‌مند به داستان را بگیریم و باعث شویم به رمان و خوانش داستان علاقه‌مند شود.»
هرچند که او معتقد به درنظر گرفتن راهکارهایی جدی برای بهبود وضعیت اجتماع است اما تأکید دارد که این موارد نباید منجر به ناامیدی‌مان از ادبیات شود و چنین جشنواره‌هایی می‌تواند بهانه‌ای برای جلب توجه اهالی کتاب به ضرورت تألیف کتاب‌هایی شود که مردم را متوجه مسائل مختلف حوزه سلامت سازد.

او از میان رمان های خارجی در حوزه ادبیات سلامت «مادام بوآری» را نام برد و ادامه داد: «رنج‌های «اما بوآری» ناشی از خلأ شادمانی هاست.

اما نیاز به سلامت روحی دارد و سرشار از کمبود شادی‌هاست. به گمانم از این رمان می‌توان به‌عنوان نمونه خوبی برای در حوزه سلامت روان اشاره کرد.»

او در پایان گفته‌هایش تأکید کرد که هر جشنواره و نشست ادبی و هنری حتی اگر در خط ما نباشد مفید است چرا که هنر مرز نمی‌شناسد و من از هر برنامه این چنینی استقبال می‌کنم.